Holbrook

Navajo

Vanmorgen opgestaan en ons wezen opfrissen. Het restaurant opgezocht om te ontbijten en de Navajo indianen waren net als gisteren weer aanwezig om te bedienen. We bestelde een ontbijt en dit bleek vers klaargemaakt en erg smakelijk. Buiten aangekomen even de postkoets en zo meer bekeken en terug gewandeld naar onze kamer. Onze spullen bijeengeraapt en in de auto gepakt. Op weg naar ons volgende doel. Eerst nog even uitgecheckt en toen konden we echt gaan rijden.

Saai

We reden weg en verlieten Utah en reden de staat Arizona binnen. De route bleek saai te zijn en ging door het grote Navajo reservaat. Deze indianen wonen in lage kleine huizen en houden wat paardjes. De weg ging over hoogvlaktes met hier en daar een rots. Niets wat mij alert en fit hield. Ook de grotten die we gepland hadden te bezoeken kwamen we niet tegen. Beetje teleurstellende dag maar om de dag goed te maken bleken we in een andere tijdzone terecht te zijn gekomen en werd onze dag een uur langer. En het verschil met Nederland was dat het hier nu negen uur vroeger is. Noodgedwongen reden we in 1 keer door naar Holbrook een stadje wat aan de oude route 66 ligt. Hier zijn we een jaar of acht geleden al eens met de camper doorgekomen. Het bleek een levendig stadje en we stopte bij een restaurantje er moet tenslotte wel gegeten worden. Dit kleine restaurant was helemaal volgepakt met oude zooi, echt niet normaal. Achter Toos haar stoel stonden drie kachels en boven haar hoofd hing een tandem aan het plafond om maar even snel iets te noemen. Het eten was niet duur en ook niet slecht.  Hoe gingen we nu de middag vullen.

Petrified National Forrest.

We zochten op internet welk National Park er in de buurt was en dat was Painted dessert en Petrified Forrest. Deze waren beide in hetzelfde park en we besloten daar heen te rijden. Het bleek 35 km hier vandaan dus dat was wel te doen. We reden vlot die kant uit en konden met onze jaarkaart naar binnen. Het meisje bij de entree maakte nog een opmerking dat ze het zo leuk vond dat in onze kaart een adelaar was uitgestampt, dat had ze nog nooit gezien. We reden het park in en al gauw zagen we de “geschilderde woestijn’ ik begreep wel hoe ze aan die naam kwamen de verscheidenheid aan kleuren was fenomenaal. We reden door en we kwamen aan de plek waar de oude route 66 vroeger door het park liep, hier hadden ze een oude Studebaker neer gezet en een bord. Verderop zagen we de prachtige heuvels waar duidelijk de afzettingen te zien waren door de meren gedurende miljoenen jaren. Deze gaven prachtige contrasten en kleuren. We reden door en zagen voor het eerst de gekristalliseerde boomstammen liggen. Deze waren 200 miljoen jaar geleden in het water gezonken en bedekt door slijk en afzetting welke het proces van kristalliseren in werking had gezet. Nu door erosie en water worden deze weer zichtbaar en verschijnen weer uit de heuvels. Mooi als je hierover nadenkt het water heeft de stammen begraven en maakt ze nu weer zichtbaar door erosie. We verlieten het park aan de andere kant en reden weer richting Holbrook.

Motel 66

Na een voorspoedige rit kwamen we weer aan in Holbrook en we zochten ons motel op voor vannacht. We melden ons bij de receptie en de oudere slecht Engels sprekende dame zei dat ze wel een kamer had maar geen reservering. Ik liet haar de reservering zien op mijn telefoon maar ze kon geen Nederlands. Ze zei dat ze het wel geloofde en of ik even wilde betalen. Nou echt niet ik toonde haar het mailtje dat airbnb het geld had geïnd bij PayPal maar je raadt het al ook dat was niet in het Engels. Na veel heen en weer te hebben gepraat en lange telefoongespreken met haar chef kregen we de sleutel en mochten we de kamer in. Maar ik moest wel beloven dat ik contact op nam met airbnb. Deze heb ik inderdaad een berichtje gestuurd wat later op de avond. We hadden een schone kamer klein maar alles erin. Helaas was de wifi te zwak om onze kamer te bereiken dus het blog van gisteren en vandaag krijgen jullie morgen. Intussen was het alweer etenstijd en we liepen naar het restaurant van het motel. Foutje deze bleek leeg en dus gesloten. Maar naar de overkant gelopen en bij Burgerking wat naar binnen gewerkt. Niet te vreten maar honger gestild. De foto’s van vandaag uitgezocht en de blog maar weer in Word geschreven. Nou dat was het weer tot morgen.

One Reply to “Holbrook”

  • Wat lief , dat jullie , jullie mam een fles wijn gestuurd hebben , ze weet nooit iets te vertellen, maar dit vertelden ze gelijk, en ze nam er vanavond een wijntje van. Lief. Lief Lief Tante Bets

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.